Sessiz ve lâcivert gecenin koynunda adım adım yol alıyorum Bafra’nın arka sokaklarında.Mum gözlü lâmbalar ışıtmıyor kendilerini bile.Yarı kapalı gözlerimle yol alırken hüzün yüklü gecede,ansızın rüzgâr çıkıverdi.Gölge ile boşluk arasındayım sanki.

Es rüzgâr es! Ayır ruhumu ikiye! Böl beni!Bir yanım bende karanlık,diğer yanım sende mavi kalsın.Karanlık yanımda gölgeler dans ederken,sen yanımı sula ılık yağmurlarınla.Yeşert onda gökyüzünün bütün maviliğini.Göm bendeki yanı yamaca.Bir de görünmeyen,pek bilinmeyen yanım:ikisinin arasında kalan çizgim var: çoğunlukla karanlığa,arasıra da mavi yanıma dahil olan: âraf’ım… Benzi atmış telaşlarımın,kederli düşlerimin barınağı.

Yan kalbim yan.