Camın kenarındaydı.Birkaç santim ötesinde,dışarıda yağmur yağıyordu alabildiğine. Bu esnada,cepten kendine gelen mesajı okuyordu.Âniden öyle bir kahkaha attı ki,hamam böcekleri korkudan ne yapacaklarını şaşırıp oraya buraya koşuştular birbirlerine çarpa çarpa.Bu arada hamur açan büyükannesi elindeki oklavayı yere düşürdü.Çay bardağından son fırtını tam çekerken dedesi,genzine kaçırdı çayı ve neredeyse boğulacaktı.Gözleri faltaşı gibi açıldı öksürmekten.Bu duruşu şaşkınlıkla seyreden delikanlı tam ağzını açıp,özür dileyecekken,havada “vınnn” diye uçarak gelen terliği “patt !” diye kafasına yedi.
-İt dölüüü! dedi annesi,ödümüzü koparttın!.Ne biçim gülmekti o öyle,ha ?!!
Çocuk derdini anlatamayışına mı,yoksa kafasına yediği terlikten dolayı zonklayan kafasının acısına mı yansın,şaştı.Tam o esnada,babasının da homurdanarak üzerine yürüdüğünü fark ettiği an,yıldırım hızıyla kaçtı odadan.
gece yalnızlıklarım…03:02 /30 aralık 2018/bafra
