Gözlerine…

Gözlerine ruhunu sığdırmış Sevgili

Bilir misin,tebessümlerinde sanki gözyüzü tebessüm ederdi senle birlikte.Şiir seslendirmelerinde kanatlanırdı âdeta tenin.Bulutlar raks ederdi gülüşlerinde.Ne kadar hoş sarsıla sarsıla gülerdin.Sadece yan masadakiler değil,çevredekiler bile dönüp dönüp bakarlardı gıptayla.Sen hayatı değil,hayat seni yaşardı sanki mutluluğunda.

Derin kırılışlarında kirpiklerinden süzülürdü peşpeşe inci tanelerin.Dudağını püttürüşünle öyle mâsum,öyle çirkin olurdun ki…Ender olsada öfkelenirdin. Öfkense,taşkın bir nehir gibi dağıtırdı yatağını.Çakmak çakmak olurdu güvercin kahvesi gözlerin.Âdeta kıvılcımlar saçardın karşındaki/leri/ne.Burun deliklerin,toynaklarıyla toprağı hallaç pamuğu gibi atan,yılkınınkiyle yarışırcasına açılıp kapanırdı.

Ve sen,cömerttin,vericiydin;sevginde,paylaşımlarında,bilginde ve paranda…

Hele bir şey hoşuna gitmediği halde dayatırlarsa,zincirlerini parçalayan vahşi bir pumaydı kükreyiş ve başkaldırışların.Bir kez her hangi bir konuda “yok,olmaz!” demişsen,asla geri adım atmayan Nemrudî bir inadın vardı.Dönüşün,gevşemen,açık kapı bırakman söz konusu olmazdı.Ama hele sevdiğin,hoşuna giden,elinden gelen bir iş,bir konu olursa,heyecanın,mutluluğun,o işe talip olman kaçınılmazdı.Müthiş hâz alırdın o işi,o konuyu kotarmaktan.Yüzünün akıyla bitirdiğinde,hep karşıdakilerin gözlerini süzer,sonuçları oralarda görmek ister,oralarda yaşardın.Olumlu mesajlarda mutluluğun içine sığmaz,jest,mimiklerin,gözlerin,tebessümlerinden taşardı dışarıya.Ve en çok takdiri sen hak ettiğin halde,gönül huzuruyla onu paylaşırdın.Birilerine pay çıkartıp onu,onları onore ederdin.

İçin dışın birdi

Dediğim gibi “bir”di.Sonra “iki”leşti.Önce biri aksattın,eskittin,inkâr etsende…

Sonra çizgi çektin “çekmedim!” deyişlerinde.En nihayetinde sende değişime,kişilik deformasyonuna uğradın zamane insanları gibi.Önce çevreni,ardından çehreni çektin. Devrin bilindik kadınlarına dönüştün.Çıkar ağırlıklı,bol dedi-kodulu,bol şâşâlı bohem ortamlarda kalıp,kulaklarını tıkayıp çalkantılı,ayyuka çıkan aşk söylentilerine aldırmadın. Devam ettin,ediyorsun bohem hayatına.

Evet,final ne yazık ki böyle,sevmesekte…

Ah,gözlerinde bir zamanlar kendimi bulduğum kadın!

İşte geldik,gidiyoruz bilinmez bir diyara.O gözlerle lütfen aynadaki sana derin derin bakarmısın?Neler kaybettiğini fark eder misin? Sen bu “sen” değilsin.