Sonbahar mevsimlerin en farklısı,en özeli en güzelidir.Ona mevsim demek neredeyse haksızlık sayılır.Öyle geniş,öyle muhteşem,öyle bambaşka ki; hüznü,yeni aşkları, ayrılıkları,kaçışları,gözyaşlarını ve tabiatın hem en renkli ,en baştan çıkarıcı hemde en hüzünlü görüntülerini görebiliriz.En büyük sessizlikleri,iç acımalarını ,avuntuları hep bu mevsimde yaşarız. Sanatın,sanatçının ilham kaynağının en verimlisi hep bu mevsimde barınır. Ressamların en vaz geçilmezidir.En önemlisi ise,orta yaş üstü insanların mevsimi olmasıdır…
İşte bu muhteşem mevsimde,insan kendinin farkına vardığında sonbahar çoktan bağdaş kurmuş olur tenine ve gönül hanesine…
Ah sonbahar ah…
…
İşte sonbahar: şekilde görüldüğü gibi yüreğimde…
TABİAT…
Toplumun maskelerinden,ikiyüzlülüğünden,yapaylaşmış ilişkilerinden bunalmış bir kişi olarak tek liman tabiatı görüyorum.Çünkü;tabiatta mâsum kalırsınız. Temiz.Kirlenmezsiniz ve mutsuz olmazsınız toplum ortamındaki gibi.Çünkü insan mâsumiyetini koruyabilirse mutlu olabilir ki tabiatta gerçek yüzü çıkar ortaya. Ayrıca sanat,sanatkârlığıda besler tabiat.
Bizim zamanımızda insanlar ilkeleri için mücadele ederdi.Şimdi cepleri,egoları için.Bir avuç özel insanı tenzih ediyorum tabi.
