Düşünceler kol gezerken beynimde, sokaklarını arşınlıyorum gene Bafra’nın…doğmak ve ölmek arasında savrulan bizler, hâlâ tırnaklarımızla tutunmaya çabalıyoruz mâsivâya. Oysa,Ebedi âlemin kapısı olan mezarı bir türlü görmüyoruz,göremiyoruz nedense… Sevmenin ve sevilmenin en güzel ve doğru anahtar olduğunu bildiğimiz hâlde ısrarla nifâk,kavga, küfür oluyor şiârımız.Hüsran olacak bu gidişle sonumuz.
Dikkat edilmeli. …
-Üşüdüm hem tensel hem de ruhsal. Eve atmalıyım kendimi bir an önce. Adım adım eve yaklaşırken, düşüncelerim toplumsal olmaktan uzaklaşıp, şahsileşti
Buz gibi tene dokunan bu son Aralık akşamında bir filmin sonu gibi yaşıyorum bizi. Zuhur edecek yeni
güzellikleri mavi bir umutla bekliyorum. Bu telaşlı ,bu ışıklı sokakları,gözlerdeki pırıltıyı seviyorum. Gönül ağlamasın,aksın parmak uçlarından sokaklara, caddelere. Tıkanan yollar ,bentler açılsın. Solan kader
çiçekleri yeniden patır patır açsın. Göz Bebeklerimizde yeni yılın yeni kareleri ve hayâlleri …Rutubet kokan karanlıkları bir günlüğüne de olsa kapatalım mahzenlere. Hayâl bulutlarımızın kenarlarına asalım
yalnızlıklarımızı ve uzaklaşsınlar bizden.
