Bugün,Goethe’nin Genç Werther’in Acıları’nı okurken,Schurbert’in Serenad’ını
dinliyordum biryandan da...İnsanın içine,ruhuna işleyen müzik akıp gidiyorken, duygularım fırtınaya tutulmuş yaprak gibiydi.Varlığım en temelden sarsılıyordu âdeta.
Kitapta,bir roman yüzünden intihar eden insanlara,sevgilisinin hayaliyle yanıp tutuşan gençlere,bestelenen serenadlara yer verilmiş.
Düşünüyorum da,bugünün dünyasında böyle şeyler mümkün değil.Bence,bu sadece dönemle açıklanabilir.Zamanın Ruhu dedikleri şey bu galiba.
