Ürperdim.Günün son ışıklarının da kaybolduğu bu vakitte, caddeleri kaplayan ürkütücü kâsvetin etkisiyle büyük bir tedirginlik içine düştüm.Yüreğim âdeta taşıyor göğüs kafesimden. Ruhuma tülden hüzünler çekiyorum en siyahından.
delice tutkularım ciğerlerimin en ıssız köşelerinde ayrılık şiirleri okuyor.Hercâi menekşeler soluyor gönül penceremde. Sarıya kesiyor gökyüzüm.Terk ediyorum kendimi dizelerimin ihtilâli eşliğinde.Bırakıyorum kendimi solgun bir yaprak gibi dalımdan.Düşlerime kadar sırıl sıklamım.Terk ediyorum mavi tualimi.Gözlerimin duldasında avuçlarımdaki isyanı kaşıyorum.
Yamalı sokaklarımı öfkemle söküyorum ciğerimden bir bir. Hüznün yangınlarını basıyorum gözyaşı havuzlarıma tek tek. Ayyaş düşlerimi çarpıyorum sabahın ayazına.Susuşlarımı çıkarıyorum satır aralarımdan.Ve “Yaşam radyosu”nun sesini kısıyorum hafifçe.Buruşturduğum dudağımla filikamı indiriyorum denizine.
Artık yağmursuz,korkak bir gölgeyim kendi saçlarında gizlenen.Üşüyorum.Kaldırıp tülden hüzünlerimin yakasını,
vuruyorum kendimi asfaltın beyaz çizgilerine.
