Yalnızlığım kaçıyor öksüzlüğüme.Oysa,nevbaharıydın sana adanmış dizelerimin. Gözlerinin tebessümünden tutunuyordum aşka.Dudaklarımda hüznün kıpırtısı gizlenmeye çalışsa da ellerimin tedirginliği gözlerimin buğusuna iştirak ediyordu.

Eflâtun bir rengin yorgunluğunda yığıldı mavi düşlerim.Hayatın ortasında kalakaldım,kayboldum hislerimle.

Şimdi,alaca ay tutulmalarında yazıyorum sevda cümlelerini papirüslere.

Gücenmiş satırlarla sesleniyorum gidişine. Yokluğunun karanlığında sönen umutlarım,kelimesi tükenmiş şiirlerimin yamalı bohçası gibi.Gidişin içime oturuyor

aklımın kıyısından dolanıp ayrılığa “merhaba” diyorsun.Demek “tam” olamadık biz. Hayat gibi kaydın parmaklarımın arasından.Seyirci kaldım gidişine.Şakacı baharlar gibi aldattın içimin erik ağacını.Soldurdun bayırlarımdaki gelinciklerimi .Gidişinle

saklı bir kentte ateşe verdin gülümseyen papatyalarımı.Düş kırıklığına oturdum lâcivertin sırıtışlarında.

Gün,dünde kalırken,ayrılığın sızısı bu güne sarktı pencere kenarlarında.Gittin ve sardın sensizliği boynuma bir atkı gibi.Yaslı bir bulut gelip, yaslanıyor şimdi kahverengi gözlerime.Kopuyor zihnin telâşıyla âsumandan yağmurlar.Mavi bir ateş tutuşturuyor tülden nârin kanatlarımı.

Binlerce figân baş kaldırıyor bir lâhzada tenimde.Uzak diyarlarda sevda yorgunu yüreğimle acı dolu, hasret dolu geceler ve sabahlarım.Ayrılık dolu sensizliği, ürkek sokak aralarında dolaşırım.Utangaç tebessümünle gelip,çaldığın gözlerimi,ve kalbimi de bırakmıştım avuçlarına.Şimdi kar altında alev alev düşlerim maviye dair.İmkânsız bir sensizliğin yalnızlığındayım

Şiire uyandım derken,baktım ki;gök gürültüsü ve şimşeklerin dansı hakim âsumanımda.Yan yatmış bir çaresizliğin gark oluşlarında nefes alamıyorum.Aşk akıp gidiyor içimden ve ekşi sözleri atmaya çabalıyor nefeslerim dışarı.

Gözlerin hasret gecesi.Üstümde bir bahar sancısı.Göklerimde mavi kanatlı uçurtmalar. Üstüme dökülüyor akşamın alacası. Öyle bir hüzün ki sarıyor bir palto gibi.

Haziran titreyişleriyle sarsılıyor tenim.Hep kahır döküyor gözlerim,ellerim, kelimelerim,hayata…Çünkü;geberiyorum aşkından..!

Çekip gittin de ne oldu..?Başın göğemi erdi mutluluktan..?

Gidişinle zehir etsen de hayatı ruhuma,gül-î rânâm oldun.Her şeye rağmen,mavi gibi yazgımsın ömrüme.Mavi gibi yazgımsın…

Tarifsiz bir yanışın ve ılık ıslanışın sonu hüsran olmamalıydı.

Olmamalıydı!

Olmamalı!