Filtreli rujlu izmaritler birbiri üstüne yığılı kül tablasında.Sahipleri az önce çıkıp sallana sallana sırra kadem bastılar gecenin içinde .Kendi rakılarına buz olan sözde entellerde kendi büyüleri içinde kaybolup gidiyorlar gözlerimde..Tıpkı alaturka aşkları gibi.
“Genleri çürümüş bir acının can yakması ne kadar mümkün değilse,acının metamorfozuna uğramış kişinin korkudan dudaklarının uçuklaması da o kadar normaldir.”
Hayatımın mahzeninde saklanan ruhum beni gecenin ağzına taşıyor.Ve sıvıyor şiirin iç âhengine.Ve adım adım ıstırabın akrabası oluyorum.
…
Kimseye duyurmadan yüreğune yaz beni.Yureğune…
