ŞİİR
GECE, ZAMAN VE BEN
Demir kemerli kapımı açıp
Kararmış karanlığa bakıp
Buyur ettim içeri
Katran renkli geceleri
Tanırdık birbirimizi
Eskiden beri
Diz dize oturup hasbihal ettik
Beni benden çalan seneleri
Zaman bir kurşun ağırlığında
Usulca omuzlarıma çöktü
Belli anlatacakları vardı
Bir bir anlattı içini döktü
Sonra zaman susuverdi
Birazcık bana kulak verdi
Sessiz sessiz dinledi
Hem onun hem gecenin
Gözleri nemlendi
Duvardan bizi izleyen saat
Meraktan dönmeyi unuttu
Göğsüne serpilmiş tüm sayıları
Ninni söylemeden uyuttu
Gece, zaman ve ben
Her şeyi konuştuk, kırıp dökmeden
Gün ışığı arsızca doğarken pencereme
Ayrılık göründü
Bana, zamana ve geceye
